Ondanks de triestheid van het verhaal, werden wij er toch blij van. Dat wij in een gemeente mogen wonen, waar je je gesteund en onder-steund voelt als je het even niet alleen kunt. Dat je echt het gevoel hebt dat er naar je wordt omgekeken. En als de situatie weer verbeterd of zelfs onder controle is, dat je dan weer op eigen benen mag staan. Dat er dan geen betutteling is.
Zo laat je mensen in hun waarde.
Zo worden ze door moeilijke tijden heen geholpen, zonder afbreuk te doen aan
hun zelfstandigheid, zelfred-
zaamheid en zelfrespect. Dit is
voor ons als libe-ralen eigenlijk volkomen logisch. Ondersteund als het moet,
vanuit de eigen kracht als het kan. De eerlijkheid gebiedt te bekennen dat dit
niet altijd goed gaat. Soms kijk je erop, maar niet erin. Dan is doorvragen van
belang.
Dat neemt niet weg, dat in Elburg mooie en goede dingen gebeuren. Dat het hier fijn wonen, werken en recreëren is. Dat we tevreden mogen zijn. En tevredenheid betekent niet dat er achter over geleund kan worden, dingen kunnen altijd anders of zelfs beter. Het gesprek daarover mag best scherp zijn, dat hoeft niet met de mantel der liefde bedekt te worden. Sterker nog dat mag zelfs niet.
We moeten van elkaar weten waar
we voor gaan en waar we voor staan, maar altijd wel in de verbinding met
elkaar. Elkaar blijven vertellen wat er beter kan, maar vooral goed naar elkaar
luisteren. Pas dan ontstaan de mooiste dingen.