De weidsheid van ons buitengebied, de pracht in de bossen, de uniekheid van de zandverstuiving, de sfeer van weleer in de oude landhuizen, het respect voor de monumenten.
En te midden van al dat fraais mogen wij wonen.
De woningmarkt staat nooit stil. Er is altijd beweging. Soms als zacht, soms heftig.
De laatste jaren zijn de woningmarkt en de woonwensen veranderd. En deze wensen luiden veelal een nieuwe levensfase in: of je gaat als kind het ouderlijk huis verlaten en zelfstandig wonen of je gaat groter wonen omdat er meer ruimte nodig is of je gaat juist kleiner wonen. Wonen brengt daarmee ook een andere beweging: die van de verandering. Verhuizen is eigenlijk los-laten en opnieuw vinden.
Wonen is dus eigenlijk een emotie en een huis een plek waar je je Thuis voelt. Met een hoofdletter T. Dat voegt overigens een onschatbare waarde toe aan een huis.
Ook de politieke blik op wonen verandert: energie-neutraler bouwen, meer voor elkaar gaan zorgen, co-wonen en mantelzorg, een goed evenwicht tussen huur en koopwoningen, meer aandacht voor gezondheid in en om woningen, voldoende groen (want dat ontspant), een goede ontsluiting.
Maar ja, dan moet er wel gebouwd kunnen worden. En dat is een probleem dat deze tijd met zich meebrengt. Stikstof, gebrek aan menskracht, schaarste aan bouwmaterialen. Waar we ons een paar jaar geleden nog helemaal niet zo mee bezig hielden, is nu onze werkelijkheid. Een nieuwe en soms lastige werkelijkheid.
Want we willen zo graag bouwen. En dat kan nog niet. Het voelt voor VVD Elburg alsof we op een fiets zitten; we trappen hard en ondertussen tilt iemand de fiets aan de bagagedrager op, waardoor we in de lucht fietsen.
En dat is nu net wat we niet willen. We willen vooruit, meters maken!
Alle mogelijkheden moeten wat ons betreft daarom verkend worden, van flexwonen tot dakbebouwing en van opsplitsen van grote woningen tot het plaatsen van een wooneenheid in tuin of erf.
Daarin zijn we niet bescheiden; willen we het onderste uit de kan. Omdat iedereen het recht op een Thuis heeft.